50 წლიანი დიალოგი უცნაურ სიყვარულზე (“-სიყვარული თამაშია, სადაც ერთს უყვარს მეორე კი უფლებას აძლევს უყვარდეს.. “)

სინანულით სავსე დღიური

 

 

-მენატრებოდითქო, რომ გითხრა დაიჯერებ?

-რატომაც არა..

-შეცვლილი ხარ!

-მართლა? როგორ?

- წლების წინ მხოლოდ თვალები იყავი, ახლა კი ყველაფერი ხარ თვალების გარდა...

-ახლა თვალებს მუქი სათვალის უკან ვმალავ

-წლების წინ მხოლოდ სიყვარული შეგეძლო, ახლა კი ყველაფერი შეგიძლია სიყვარულის გარდა...

-სიყვარული? სასაცილოა!

-წლების წინ მხოლოდ ოცნებები გქონდა, ახლა კი ბევრი რამ გაქვს, მაგრამ ოცნებები აღარ...

- მაშინ ღრუბლებში დავფრინავდი ახლა კი მიწაზე ვდგევარ.. მიწაზე კი გეგმების ქონა უფრო ამართლებს, ვიდრე ოცნებების

-ნუთუ არაფერი შემოგრჩა იმ ადამიანისგან მე, რომ ვიცნობდი

-არ ვიცი, შენ რომელს მიცნობდი

-ქალაქის ქუჩებში სეირნობა და წვიმა, რომ უყვარდა იმას

-აღარ მიყვარს

-ნაყინი ზამთარში?

-აღარც ზაფხულში

-ზღვა?

-მზე თავს მატკიებს, ზღვა კი უმზეოდ მოსაწყენია

-შექსპირი?

-ახლა ბეგბედერი მირჩევნია

-ის ხომ ცინიკოსია

-რეალისტიც

-ინვალიდი მეზობელი, რომ გყავდა ისევ დადიხარ მასთან ნარდის სათამაშოდ?

-აღარ მცალია

-როცა ხელფასი მექნება 10%-ს მათხოვრებს დავურიგებო, მახსოვს ასე ამბობდი სტუდენტობის დროს..

-მართლა ვამბობდი მაგას?!

-წლების წინ მართლა სხვა, რომ იყავი ხვდები?

-ვხვდები

-წლებითქო ვამბობ, მაგრამ ნუთუ 10 წელი ბევრია? ასე სწრაფად როგორ მოასწარი საკუთარ თავში საკუთარი თავის ჩაკვლა?

- სიკვდილს წლები კი არა წამი სჭირდება

-როდის დადგა შენთან ეგ წამი?

-მაშინ!

-ყველაზე ცუდი ალბათ ისაა, რომ შენ შენი დღევანდელი სახე უფრო მოგწონს, შენი ჩაკეტილი სული და გაყინული გული გეამაყება.. გგონია, რომ სუსტი აღარ ხარ და გიხარია, მე კი ახლა ყველაზე სუსტი მგონიხარ ვიდრე ოდესმე..

-...

-სად არის ის ვინც, სადღაც მიყრუებული სოფლის ქოხშიც კი იცხოვრებდა სიყვარულთან ერთად... რატომ იწყება დღეს შენი ბედნიერება ძვირადღირებული „ჟეშტით“ და რატომ გახდა ქაღალდის კუპიურები შენი ცხოვრების ხერხემალი?

-ფულით იმ ბედნიერებას ვყიდულობ, რომელიც შენმა სიყვარულმა ვერ მომიტანა

-მთელი ეს წლები იმდენს ვოცნებობდი, შენს ნახვაზე... ახლა კი, გიყურებ და ვხედავ, რომ აქ არ ხარ, აქ კი არა არსად არ ხარ, შენ საკუთარი თავი მოკალი და ახლა ახალგაზრდა გვამი ხარ...

- და შენ ეს გულს გტკენს?

-რათქმაუნდა

-მეც მეტკინა მაშინ...

*************************************************************

კიდევ 5 წლის შემდეგ...

-როგორ ხარ?

-კარგად

-შეცვლილი ხარ, დაღლილი სახე გაქვს

-ხო, ბევრს ვმუშაობ

-მედიდურიც

-ჩემს შრომას შედეგი მოაქვს

-ხო, ხშირად მესმის შენი სახელი, ამასწინათ გაზეთშიც ვნახე შენი ფოტო... გულის სიღრმეში მეამაყები

-გმადლობ

-შენს თვალებში რაღაც ახალი გაჩნდა

-ალბათ, ჩემი შვილი

-სიყვარულის უნარიც დაგიბრუნდა?

-უბრალო კი არა ზებუნებრივი სიყვარულის

-ოცნებაც დაიწყე?

-კი, მის ნათელ და ბედნიერ მომავალზე ვოცნებობ

-გამიკვირდა აქ შენი ნახვა, სეირნობა ხომ აღარ გიყვარდა

-ჩემს პატარასთან ერთად მოვდივარ ხოლმე აქ, აი ხედავ იმ ანგელოზს წითელი ბურთით ხელში? ჩემი შვილია

-მეუღლე?

-მზრუნველია, მოსიყვარულე, ჩემზე უზომოდ შეყვარებული, მოკლედ ისეთი როგორიც შენ ვერასოდეს იქნებოდი

-გიყვარს?

-სიყვარული თამაშია, სადაც ერთს უყვარს მეორე კი უფლებას აძლევს უყვარდეს..

-მე და შენ, ხომ გვიყვარდა ერთმანეთი?

-გვიყვარდა, ოღონდ სხვადასხვა დროს

**************************************

კიდევ 5 წლის შემდეგ:

-გავიგე შენი ამბავი და არ შემეძლო არ მოვსულიყავი

-უნდა დამცინო? თუ გიხარია სულ ტყუილად ზეიმობ, მე თავს უბედურად არ ვგრძნობ

-არა, რას ამბობ მე ხომ...

-კარგი მაპატიე, ნერვებს ავყევი

-რატომ დაშორდით?

-დაიღალა ჩემი სიყვარულით და ჩემი უსიყვარულობით

-საბოლოოდ დაშორდით?

-კი

-მართლა კარგად ხარ?

-მე კი, მაგრამ ბავშვზე ვნერვიულობ მხოლოდ. მას ხომ დედაც სჭირდება და მამაც

-მე შემიძლია რაიმეთი დაგეხმარო?

-მაგრად ჩამეხუტე

-...

-...

-...

-ახლა კი წადი, ბევრი საქმე მაქვს, დაგირეკავ, როცა მოვიცლი.

****************************************

კიდევ 30 წლის შემდეგ:

-რატომ მოხვედი?

-არ შემეძლო არ მოვსულიყავი

-ეგ შენი მედიდური სახე ახლა მაინც დაგეტოვებინა კართან

-გძულვარ?

-არც შენ გიყვარვარ!

-აბა აქ რატომ ვარ ახლა?

-დასამშვიდობებლად მოხვედი ალბათ

-მე და შენ ვერასოდეს დავემშვიდობებით ერთმანეთს, იმიტომ, რომ ყოველთვის ერთი მთლიანობა ვიყავით... გაგირბოდი, მაგრამ მაინც შენთან ვიყავი მუდამ

-რატომ არ დამირეკე მაშინ?

-ხომ გითხარი გაგირბოდითქო

-რატომ გარბოდი?

-გსჯიდი, ხან შენ გსჯიდი და ხანაც საკუთარ თავს

-რისთვის?

-რომ მიყვარდი იმისთვის... სიყვარული სისუსტეა, ეს სამყარო კი სისუსტეებს არ პატიობს ადამიანს

-მე შენი სისუსტე მიყვარდა, გჯერა?

-ჩემი სისუსტის ფონზე შენ ძლიერი ჩანდი, სინამდვილეში კი ყოველთვის სუსტი იყავი და მე მძულდა ჩემი თავი შენისთანა სუსტის სიყვარულისთვის

-მე დამღუპა ჩემმა სისუსტემ, მაგრამ არც შენ აუშენებიხარ შენს სიძლიერეს

-ცდები!

-არ ვცდები, შენ შენი ცხოვრება ფულის, სახელისა და ძალაუფლების მოპოვებას შეალიე, მაგრამ ამ ყველაფერმა ვერ მოგცა ის რისი მოცემაც მე შემეძლო. მთელი ცხოვრება სხვაგან ეძებდი იმას რაც ჩემთან გელოდა

-ცდები მეთქი

-აბა რატომ მოხვედი ახლა? რატომ გაღრმავდა შენს სახეზე ნაოჭები? რატომ აივსო შენი თვალები ტკივილით? ცრემლებს არ მაჩვენებ, მაგრამ ვიცი მთელი შენი არსება ტირის ახლა... ტირის რადგან მე შენ ისევ გტოვებ, გტოვებ ზუსტად ისე, როგოც წლების წინ... მე მიხარია, რომ ვკვდები, მიხარია, რომ პირველი მივდივარ და გტოვებ... ეს ჩემი შურისძიებაა, სამაგიეროს გიხდი, სიჯიუტისთვის, შენს ლოდინში გატარებული წლებისთვის, შენს გარეშე გასული ყოველი წამისთვის გსჯი... მიხარია, რომ ვკვდები, რადგან შენ ახლა იმაზე მეტად გტკივა გული ვიდრე მე მტკიოდა მთელი ამ წლების მანძილზე

-სიყვარული თამაშია, სადაც ერთს უყვარს მეორე კი უფლებას აძლევს უყვარდეს.. ჩვენ კი ეს თამაში არ ვითამაშეთ... ჩვენს სიყვარულში ხან ერთს უყვარდა, ხან მეორეს... ჩვენს სიყვარულში ხან ერთი არ აძლევდა სიყვარულის უფლებას, ხან მეორე...

-თუ სიყვარული თამაშია, სადაც ერთს უყვარს მეორე კი უფლებას აძლევს უყვარდეს, მაშინ ჩვენი სიყვარული სიყვარულზე მეტი იყო, რადგან ჩვენ ერთმანეთის ცალმხრივი სიყვარულისგან დაცვა გვინდოდა...

 წყარო: -->> http://droni.ge/?m=5&AID=10790

40 ეფექტური რჩევა კულინარებს, ჯეიმი ოლივერისგან!

1. კატლეტების კეთებისას მუდმივად დაისველეთ ხელი ცივი წყლით, რომ უმი ხორცი ხელისგულზე არ მიგეკრათ.

2. თუ რეცეპტით გათვალისწინებულ რომელიმე ინგრედიენტს ვერ პოულობთ, შეცვალეთ ის! კერძი მაინც უგემრიელესი გამოვა…

3. ანჩოუსის გემო პასტაში არ იგრძნობა.

4. ბროწეულის გასაწმენდად, გაჭერით ის შუაზე და ძლიერად დაარტყით ქერქზე.

5. ლაიმს თუ გავათბობთ მისგან მეტი წვენის გამოწურვას შევძლებთ.,~

6. იმისთვის, რომ სპაგეტი მშრალი და წებოვანი არ გამოვიდეს, ყოველთვის ჩატოვეთ ქვაბში ცოტაოდენი წყალი.

7. თუ თევზს მომზადებისას ზემოდან ცხიმიან, შებოლილ ბეკონს დაადებთ, მას სასიამოვნო არომატი ექნება.

8. კარტოფილის მზადებისას, ნესტისა და წყლისგან თავდასაცავად, გადააფარეთ ტაფას გაზეთი ან სამზარეულოს ტილო.

9. ბეკონი ქათამს შებოლილი ხორცის გემოს აძლევს.

10. ლაიმისგან რომ უფრო მეტი წვენის გამოწუროთ, ოდნავ დააჭირეთ ხელი და მაგიდაზე გააგორ-გამოაგორეთ. მხოლოდ ამის შემდეგ
გაჭერით და გაწურეთ.

11. თუ გინდათ რომ ბევრი ზეთისხილი ერთდროულად გაწმინდოთ კურკისგან, დაყარეთ ისინი მაგიდის ზედაპირზე და მძიმე ჯამით ან ქვაბით ოდნავ გაჭყლიტეთ.

12. იმისთვის, რომ მწვანილს უფრო მძაფრი გემო ჰქონდეს, ჩაჭყლიტეთ ის ქვასანაყით და მოასხით ზეითუნის ზეთი.

13. იმისთვის, რომ პილპილმა ტკბილი გემო მიიღოს, ის უნდა შეწვათ მანამ, სანამ არ გახდება შავი შეფერილობის.

14. გარგარის კურკის ნაყოფი სალათებს ამარეტოს გემოს მისცემს.

15. სოკოს მხოლოდ მომზადების შემდეგ მოაყარეთ მარილი.

16. ეცადეთ კერძში თხლად ათლილი ლიმონის ცედრა გამოიყენოთ და სუბკორტიკალურ (თეთრ) ფენას თავი აარიდოთ.

17. პასტა ადვილად დატყდება თუ მას ტილოში გაახვევთ.

18. თუ კერძში ზედმეტი ცხიმი გინდათ გაანეიტრალოთ, დაუმატეთ მას ანანასი.,

19. მომზადებამდე ყაბაყი კარგად უნდა დაიზილოს.

20. იმისთვის, რომ შოკოლადის სოუსი გემრიელი გამოვიდეს, დაუმატეთ მას ფორთოხალი.

21. გარგარი ძლიერ უხდება ცხიმიან ხორცს.

22. ბადრიჯანი უნდა მომზადდეს ორთქლზე, სულ რამოდენიმე წუთით.

23. ქაღალდი ძალიან კარგად იწოვს ზედმეტ ცხიმს ქათმის ხორცისგან.

24. ახალი ჭარხალი მარილიან წყალში უნდა მოიხარშოს.

25. არ არის სავალდებულო დაგრილვისას ბევრი ნახშირი გამოვიყენოთ, უბრალოდ მოაქციეთ ისინი ერთ, კონკრეტულ მხარეს და პროდუქტები მასზე გადაატარეთ.

26. თუ კარტოფილს სალათის მოსამზადებლად იყენებთ, ის აუცილებლად ცხლად უნდა დაჭრათ.

27. მოაყარეთ ხორცს შეწვისას 1 ს. კ ფქვილი რომ ხრაშუნა ზედაპირი ჰქონდეს.

28. თევზის შეწვისას არაა აუცილებელი ტაფა ზეთით დაამუშავოთ – სანაცვლოდ, ჯობს თევზი დაამუშავოთ ზეთით.

29. პასტას თუ კიბორჩხალას ხორცსა და გრეიფრუტის წვენს დაუმატებთ, უგემრიელეს კერძს მიიღებთ.

30. რძისგან ხაჭოს დამზადება ლიმონის ცედრის გამოყენებითაც შეიძლება.

31. კარტოფილს მწვანილი მხოლოდ მირთმევამდე მოაყარეთ და არავითარ შემთხვევაში მანამდე!

32. უმჯობესია, თუ კერძებში დაჭყლეტილ, დაჭრილ და შემდეგ მარილმოყრილ ნიორს გამოიყენებთ, ასე ნიორი გემოს შეინარჩუნებს.

33. მარტივი დრესინგის მოსამზადებლად უბრალოდ შეურიეთ მჟაუნა და კამა ლიმონის წვენს.

34. თუ რეცეპტში კვერცხის, შაქრისა და რაიმე წვენის ათქვეფა დაგჭირდათ, გაითვალისწინეთ, რომ ეს მხოლოდ მდუღარე წყლის დახმარებით კეთდება.

35. ლიმონის ცედრა ძალიან უხდება შოკოლადს.

36. თუ სხვადასხვა ინგრედიენტებთან ერთად პიტნაც უნდა მოთუშოთ, ჯობს პიტნით დაიწყოთ.

37. იმისთვის, რომ ჩილი წიწაკას სიცხარე დააკარგვინოთ, საკმარისია დიდი რაოდენობით წყალში გარეცხოთ და თესლი გამოაცალოთ.

38. თუ ხახვის თუშვის შედეგად გამოწვეული, უსიამოვნო სუნის თავიდან არიდება გსურთ, მოთუშეთ ხახვი მარილთან ერთად, დაბალ ცეცხლზე.

39. თევზი რომ გრილზე არ მიეკროს, მომზადებამდე ის აუცილებლად უნდა დაამუშავოთ მარილით.

40. ვერმუტი (დასპირტული ღვინო) რიზოტოს ბრინჯს უჩვეულო გემოს აძლევს.

წყარო-->> http://aww.ge/kulinariumi123jeimi-oliveris-rchevebi-kulianrebs/

ცარიელი სამარხი

ჯერემი გონებრივად ჩამორჩენილი და ფიზიკური ნაკლის მქონე დაიბადა. თორმეტი წლის ასაკში ის კვლავ მეორე კლასში იყო, რადგანაც სწავლა ძალიან უჭირდა. მისი მასწავლებელი, დორის მილერი, ხშირად ბრაზდებოდა მასზე. ჯერემი ხან ვერ ისვენებდა სკამზე ჯდომისას, დორბლი გადმოსდიოდა და ხმაურობდა, მაგრამ ხან ისე გასაგებად და მკაფიოდ ლაპარაკობდა, თითქოს სინათლის სხივი აღწევდა ამ დროს მის გონებაში გამეფებულ სიბნელეში, თუმცა, უმეტესწილად, ჯერემის ქცევა ძალიან აღიზიანებდა მასწავლებელს.
ერთხელ მასწავლებელმა ჯერემის მშობლებს დაურეკა და შეხვედრა სთხოვა. ფორესტერები ცარიელ საკლასო ოთახში რომ შევიდნენ, დორისმა უთხრა მათ: „ჯერემის მისნაირი ბავშვებისთვის განკუთვნილ საგანგებო სკოლაში უნდა იაროს. უსამართლობაა, რომ ის თავისზე უმცროს ბავშვებთან ერთად სწავლობს, რომლებსაც სწავლასთან დაკავშირებული პრობლემები არ აქვთ. ხუთი წლით არის ის თანაკლასელებზე უფროსი.“
ქალბატონი ფორესტერი ჩუმად ტიროდა, როცა მისი მეუღლე მასწავლებელს ესაუბრებოდა: „მის მილერ,“ თქვა მან, „ასეთი სკოლა ახლომახლო არსად არ არის. საშინელი დარტყმა იქნება ჯერემისთვის, სხვა სკოლაში თუ გადავიყვანთ. ვიცით, რომ მას აქაურობა ძალიან მოსწონს.“
დორისი დიდხანს იჯდა ჩუმად მათი წასვლის შემდეგ და ფანჯრის მიღმა თოვლის ფიფქებს მისჩერებოდა. თოვლის სიცივე თითქოს სულზე ედებოდა.
დორისს უნდოდა თანაეგრძნო ფორესტერების ოჯახისთვის. ბოლოსდაბოლოს, მათი ერთადერთი ვაჟი სასიკვდილოდ იყო დაავადებული, მაგრამ უსამართლობა იყო მისი გაჩერება ამ კლასში. დორისს თვრამეტი სხვა, ჯერემიზე უმცროსი ბავშვები ჰყავდა კლასში, რომლებისთვისაც უნდა ესწავლებინა. ჯერემი კი მხოლოდ ხელს უშლიდა. უფრო მეტიც, ის წერა-კითხვას ვერასოდეს ისწავლიდა. რატომ უნდა გაეფლანგა დრო იმის მცდელობაში, რომ ამ ბიჭისთვის რამე ესწავლებინა?
მასწავლებელი ფიქრობდა და თან დანაშაულის გრძნობა აწუხებდა. „მე აქ ვზივარ და ვწუწუნებ, არადა ჩემი პრობლემები არაფერია ამ საცოდავი ოჯახის პრობლემებთან შედარებით“, ფიქრობდა იგი. „უფალო, გთხოვ, დამეხმარე, რომ მეტად მომთმენი ვიყო ჯერემის მიმართ.“ იმ დღიდან დორისი ცდილობდა ყურადღება აღარ მიექცია ჯერემის ხმაურისათვის.
ერთ დღეს ჯერემი მის მაგიდასთან მივიდა ძლივძლივობით და მთელი კლასის გასაგონად უთხრა: „მიყვარხართ, მის მილერ.“ მოწაფეებმა ჩაიცინეს. დორისი გაწითლდა.
დორისმა ძლივს ამოილუღლუღა: „ძძ-ძალიან სასიამოვნოა, ჯერემი. ა-ახლა, გთხოვ, შენს ადგილზე დაჯექი.“
დადგა გაზაფხული და ბავშვებმა მოახლოებულ აღდგომაზე დაიწყეს საუბარი. დორისმა მათ იესო ქრისტეს შესახებ უამბო და იმისათვის, რომ ახალი სიცოცხლის იდეაზე გაემახვილებინა ყურადღება, მან თითოეულ ბავშვს ცარიელი პლასტმასის კვერცხი მისცა და უთხრა: „ახლა, მინდა, რომ ეს კვერცხები სახლში წაიღოთ და ხვალ მოიტანოთ, ოღონდ შიგნით რაიმე ისეთი უნდა ჩადოთ, რაც ახალ სიცოცხლეს აღნიშნავს. გაიგეთ, ბავშვებო?“
„დიახ, მის მილერ,“ წამოიძახეს ბავშვებმა. მხოლოდ ჯერემი იყო ჩუმად. ის ყურადღებით უსმენდა მასწავლებელს და თვალს არ აშორებდა მას. არც ჩვეულებისამებრ ხმაურობდა. გაიგო მან, რასაც დორისი ამბობდა იესო ქრისტეს სიკვდილისა და აღდგომის შესახებ? გაიგო დავალება? იქნებ, ჯობდა, რომ მისი მშობლებისთვის დაერეკა და მათთვის აეხსნა ბავშვებისათვის მიცემული დავალების შესახებ.
იმ საღამოს დორისს ბევრი საქმე ჰქონდა და სულ დაავიწყდა ჯერემის მშობლებთან დარეკვა. მეორე დღეს, დილით ცხრამეტი ბავშვი მოვიდა სკოლაში. მათ პლასტმასის კვერცხებით სავსე კალათი მასწავლებლის მაგიდაზე დადეს.
მათემატიკის გაკვეთილის დასრულების შემდეგ დადგა კვერცხების გახსნის დროც. პირველ კვერცხში დორისმა ყვავილი იპოვა. „მართლაც, ყვავილი ახალი სიცოცხლის ნიშანია,“ თქვა მან.
მეორე კვერცხში პლასტმასის პეპელა იყო, მესამეში ხავსმოდებული ქვა. მეოთხე კვერცხი ცარიელი იყო.
დორისმა გაოცებით შეხედა ცარიელ კვერცხს. ეს ნამდვილად ჯერემის მოტანილი კვერცხი იყო. რასაკვირველია, მან ვერ გაიგო მასწავლებლის მითითება. ნეტავ, დაერეკა მისი მშობლებისათვის.
დორისს არ უნდოდა ჯერემი უხერხულ მდგომარეობაში ჩაეგდო და ამიტომაც ცარიელი კვერცხი გვერდით გადადო. უცებ ჯერემიმ თქვა: „მის მილერ, ჩემი სააღდგომო კვერცხის შესახებ არაფრის თქმას არ აპირებთ?“
დაბნეულმა დორისმა უპასუხა: „კი, მაგრამ, ჯერემი, შენ მიერ მოტანილი კვერცხი ცარიელია.“ ჯერემიმ მშვიდად შეხედა მას და რბილად თქვა: „დიახ, მაგრამ იესოს სამარხიც ხომ ცარიელი იყო.“
დრო თითქოს გაჩერდა.
და როცა დორისმა ხმის ამოღება ისევ შეძლო, ჰკითხა: „იცი, რატომ იყო იესოს სამარხი ცარიელი?“
„დიახ,“ მიუგო ჯერემიმ. „იესო მოკლეს და იქ დაასვენეს. შემდეგ კი მისმა მამამ აღადგინა იგი.“
ზარი დაირეკა. ბავშვები ეზოში გაიქცნენ. დორისს ცრემლები წასკდა. მის გულში არსებული სიცივე სადღაც გაქრა უკვალოდ.
სამი თვის შემდეგ ჯერემი გარდაიცვალა. მის დაკრძალვაზე მისულნი გაკვირვებულნი უყურებდნენ საკაცეზე დადებულ კალათს, რომელიც ცხრამეტი სააღდგომო კვერცხით იყო სავსე და ყველა მათგანი ცარიელი გახლდათ.

წყარო : -->> http://www.atimetolaugh.org/the-empty-egg.html#sthash.o5c56krw.7P1RrUo2.dpbs
 http://jesus.ge/?p=9388&utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork