წიგნები

 დღენახევარში წაკითხული (PDF-ფაილი) წიგნი... 📚📖😳❓ არ ვიცი ცუდია თუ კარგი მაგრამ მაინც...🤷🏽‍♀️👇 (თუმც 150 გვერდიან წიგნს ბევრიც მივანდომე.)🤔

ამ წიგნზე ბევრი მსმენია, ბევრი კარგი დადებითი, პიზიტიური, აღფრთოვანებული შთაბეჭდილებები და რეაქციაბი.... სულ მაინტერესებდა და აი ისიც წავაწყდი ფაილს ერთ ჯგუფში და იმის მიუხედავად რომ დიდად არ ვარ ელ. წიგნების მოყვარული ასე ერთი ამოსუნთქვით შემომეკითხა...😁

რავიცი რა გითხრათ განსაკუთრებული ვერაფერი აღმოვაჩინე.. (აღფრთოვანება და გაგიჟება ცოტა ზედმეტიც კი არის ალბათ?!...)🤷🏽‍♀️

ჩემთვის ეს იყო შავბნელი 90-ნებში გაზრდილი ქალისთვის, ერთი ჩვეულებრივი მონათხრობი... (მშრალი) ისტორია წარმატრბული მაგრამ შინაგანად ძალიან მარტოსული ქალის ძალიან ტრაგიკული ბავშვობით, პირადი ცხოვრებით და მერე უკვე იმ საშინელებით რასაც შვილის სიკვდილი ქვია... სავსე მომცრი წიგნი...

ერთმა ჩემთვის პატივსაცემმა (ცნობილმა) ადამიანმა დაწერა რომ : - ვციტირებ: --->👇 "ცრემლიანი თვალებით დავამთავრე მაია ასათიანის წიგნი: - ''სიცოცხლე ოცდახუთჯერ წამში''. - ძლიერი ქალის ძალიან ემოციური და საინტერესო ავტობიოგრაფიული წიგნი: ყდაზე ტყუილად არ აწერია მისი სახელი და გვარი ოქროსფერ ასოებით!"

ნაწილობრივ ვეთანხმები ალბათ უფრო იმაში რომ შვილის სიკვდილის შემდეგ, ნამდვილად ძლიერ ქალად მოევლინდა საზოგადოებას რადგან შეძლო ფეხზე დადგომა და სხვის დასანახად მაინც თუ შინაგანად არა?!... მისი ტრაგედია გვედით გადადო აგრძლებს იმ საქმეს რაც ყოველთვის უყვარდ...👏🏿🧡

რაც შეეხება ემოციებს რათქმა უნდა არასოდეს არავის (მოსისხლე მტერსაც კი) არ ვუსურვებ რომ გამოეცადოს შვილის გარდაცვალებით გამოწვეული ტკივილი და საშინელება...🤦🏽‍♀️😰💔🖤🕯

არ ვიცი 🤷🏽‍♀️🤔 მე მაპატიეს ყველამ ვისაც ეს წიგნი მოსწონს მაგრამ ჩემთვის ერთი ჩვეულებრი წიგნია,📖📚🤷🏽‍♀️ რომელსაც ამდენი ადამიანის "ქების თუ ძაგების" შემდეგ ინტერესის დასაკმაყოფილებლად ერთხელ წავიკითხე... (წავიკითხსვდი)

P.S. ----> ამ 150 გვერზე ერთადერთი საინტერესო როგორც ისტორია და მხატრული ეპიზოდი ჩემთვის იყო ის როცა იგი ფერეიდნელ ქართველებთან იყო ჩასული და მათზე, მათ ტრადიციებზე, მოგვითხრობდა იმ "შავ ჩიტზე" რომელიც მისმა ოჯახის წევრმა ქვედაბოლოდ აქვია 🤬 💔 და ა.შ.

19 მაისი 2021წ.